Tuesday, April 27, 2010
ผู้ก่อการร้าย แปลว่า ฆ่าได้ เหมือนอย่างที่เคยฆ่า ปรากฏการณ์ “ไพร่ทาสเฉื่อยงานกับข้าราชการเกียร์ว่าง"
Saturday, April 24, 2010
The Economist: เสื้อเปื้อนเลือดในเมืองนางฟ้า
เหตุการณ์ความสูญเสียจากเหตุการณ์วันที่ 10 เมษายนที่มีผู้เสียชีวิต 23 คนเกิดขึ้นบนท้องถนนในกรุงเทพฯ ซึ่งคนเสื้อแดงก็ยังคงปักหลักยึดพื้นที่ช็อปปิ้งแห่งสำคัญอยู่แม้ว่าทหารจะขู่ว่าจะยิงพวกเขาก็ตาม ในขณะที่นายอภิสิทธิ์กล่าวว่า เขายังคงเปิดโอกาสสำหรับการเจรจา และพลเอกอนุพงษ์ เผ่าจินดา บอกว่า เขาต้องการการแก้ปัญหาทางการเมืองและจะไม่มีแผนในการเข้าสลายการชุมนุมที่ทำให้เกิดการปะทะอีก
ในดินแดนแห่งรอยยิ้มนี้ คนไทยชอบชี้ให้คนอื่นเห็นถึงธรรมชาติอันสันติของตัวเองอยู่เสมอ แต่คำถามคือ ความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นต่อไป เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้หรือไม่?
ปัจจัย 2 ประการที่ทำให้ความรุนแรงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ หนึ่ง ความรุนแรงฝังแน่นอยู่ในตัวคนไทย แต่คนไทยก็ไม่ใส่ใจยอมรับมัน สอง เหล่าชนชั้นนำและส่วนที่หนุนหลังนายอภิสิทธิ์เข้าใจผิดคนเสื้อแดง โดยชนชั้นนำเห็นว่า คนเสื้อแดงเป็นชนชั้นล่างที่ยังไม่ได้ชำระล้างความสกปรก ตกอยู่ภายใต้การชักจูงของทักษิณ ชินวัตรแต่ในความเป็นจริง ผู้ประท้วงมีความจริงจังและเอาเป็นเอาตายกับการท้าทายชนชั้นนำที่นำพาประเทศอย่างยิ่ง
ความรุนแรงที่เกิดขึ้นก่อนในครั้งนี้ก็คือ การยิงเมื่อวันที่ 10 เมษายน ซึ่งมีทหาร 5 คนและผู้ประท้วงอีก 18 คนเสียชีวิต มันได้ดึงภาพความน่ากลัวของการเข่นฆ่าคนบริสุทธิ์โดยทหารซึ่งเคยเกิดขึ้นมาแล้วในปี 2516 2519 และ 2535
แม้ว่าจะเป็นความจริงที่ในครั้งนี้ทหารได้แสดงให้เห็นถึงความอดทนอยู่บ้าง และมันเป็นครั้งแรกที่ทหารใช้วิธีการควบคุมฝูงชนแบบทันสมัยขึ้นจากในอดีต เช่น การฉีดน้ำ แก๊สน้ำตา กระสุนยาง แต่ฝูงชนปฏิเสธที่จะสลายการชุมนุม แต่ที่เลวร้ายที่สุด เมื่อกองทัพติดอยู่บนถนนที่เต็มไปด้วยพลเรือนหลังช่วงหัวค่ำ ผู้บัญชาการที่ฉลาดย่อมรู้ว่าเขาเป็นส่วนผสมของความหายนะ ทหารยิงเข้าใส่ฝูงชนเพื่อป้องกันตนเอง (พวกเขาพูด) เพื่อสู้กับ “ผู้ก่อการร้าย” ติดอาวุธ จากนั้นทหารต้องหนีเอาชีวิตรอด ละทิ้งการตั้งแถวแห่งเหรียญตราอาชีพทหาร การถูกทำลายศักศรีครั้งนี้เชื่อได้ว่าทหารระดับรองต้องการแก้แค้น
ความรุนแรงไม่ได้ถูกผูกขาดโดยการทหารอย่างเดียว ประเทศไทยสามารถเป็นประเทศแห่งความชั่วร้าย อาชญากรรม และการใช้ความยุติธรรมอย่างไม่รอบคอบซึ่งมีให้เห็นมากมาย มือปืนหาง่าย ทหารนอกแถวที่เป็นผู้มีอิทธิพลมีอยู่ดาษดื่น ภายใต้รัฐบาลทักษิณเกิดการวิสามัญฆาตกรรมที่มีผู้เสียชีวิตนับพันคนของผู้ต้องสงสัยเรื่องยาเสพติดและอาชญากรรมอื่นๆ
ในช่วงเริ่มต้น คนเสื้อแดงอาจมีภาพของความเป็นผู้ร้ายอยู่บ้าง แต่ตอนนี้คนเสื้อแดงส่วนใหญ่มีระเบียบวินัย พวกเขาตระหนักว่าภาพพจน์มีความหมายมาก ในขณะที่ยังมีคนส่วนน้อยถือไม้ยาวๆ มีด และขวดน้ำมัน ทันใดนั้น วันที่ 10 เมษายน “ชายชุดดำ” ลึกลับก้าวเข้ามาในการต่อสู้ โดยเก็บผู้บัญชาการด้วยปืนไรเฟิลแรงสูง
คนไทยบางส่วนโทษว่าเป็นพวก “มือที่สาม” ต้องการกวนความยุ่งยากนี้ให้ขุ่นครั่กมากขึ้น บางส่วนกล่าวอ้างว่าคนพวกนั้นถูกทักษิณจ้างมา หรือบางทีอาจเป็นพวกเลือดร้อนเรียกกำลังเสริมเข้ามาสู้กับกองทัพแล้วก็ทำสำเร็จ ส่วนคำอธิบายของฝ่ายเสื้อแดงนั้น ทหารเป็นผู้ร้ายจากการใช้กระสุนจริงยิงประชาชนที่ไม่มีอาวุธ ในตอนนี้การเคลื่อนไหวมีผู้เสียสละตนเองแล้ว ใบหน้าของผู้เสียชีวิตปรากฎบนโปสเตอร์ และมีบันทึกวีดีโอของผู้เสียชีวิต
ฝ่ายกองทัพและฝ่ายผู้ชุมนุมต่างก็มีการกล่าวโทษกันทั้งคู่ และในตอนนี้ หลังจากหลายเดือนผ่านไปกลุ่มเสื้อเหลือง หรือ พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยกลับมาแล้ว คนเหล่านี้เป็นฝ่ายสนับสนุนชนชั้นนำที่มีอำนาจอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งมีคนส่วนน้อยเป็นการ์ดและเรียกตัวเองว่าเป็นนักรบ ครั้งหนึ่งพวกเขาใช้ปืนและระเบิดกับตำรวจและสะสมไม้กอล์ฟไว้ใช้เป็นอาวุธ
วันที่ 18 เมษายน แกนนำพันธมิตรเรียกร้องให้ประกาศกฎอัยการศึก และให้เวลารัฐบาลหนึ่งสัปดาห์ให้สลายการชุมนุม ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น พวกเขาจะสั่งเรียกระดมคนของเขาให้กลับมาบนท้องถนนอีกครั้ง สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้เชื่อว่าสันติภาพยังมาไม่ถึง
ความหลงละเมออย่างดื้อรั้นของชนชั้นนำทางการเมืองจึงเป็นเหตุผลอีกประการหนึ่งที่ทำให้สันติภาพอยู่ห่างไกล ในปี 2006 ชนชั้นนำร่วมกันขับไล่ทักษิณให้พ้นจากตำแหน่งด้วยการรัฐประหาร ในปี 2008 ขับไล่รัฐบาลที่ภักดีต่อทักษิณ และการเคลื่อนไหวของคนเสื้อแดงก็ถือกำเนิดขึ้นมาจากการกระทำต่างๆ เหล่านั้นเอง
นายอภิสิทธิ์ ชนชั้นนำที่เหมือนกับชนชั้นนำคนอื่นๆ ผู้ที่คับข้องใจกับคนเสื้อแดง เขาตั้งคำถามว่าคนเหล่านี้ซึ่งมาจากส่วนล่างของสังคมถึงยอมให้มหาเศรษฐีพันล้าน (ของประชาชนทั้งหมด) มาเคลื่อนไหวผลักดันให้เกิดการแบ่งแยกทางชนชั้น? เขาบอกว่า “ทักษิณ” ไม่ควรพูดไปในทางที่จะสร้างความเกลียดชังระหว่างคนรวยกับคนจน สังคมควรจะอยู่ร่วมกันอย่างปกติ ตราบเท่าที่ประชาชนทุกคนทำงานของตนเอง
การเมืองไทยอาจเป็นประชาธิปไตยที่ปกครองโดยชนชั้นนำผู้กล่าวอ้างถึงการปกป้องสถาบันกษัตริย์ แต่ในขณะเดียวกัน ตนเองก็สะสมความมั่งคั่งและใช้อภิสิทธิ์มาโดยตลอด
การต่อสู้ที่หลักแหลมครั้งนี้ มีการใช้คำที่มีความหมายดูถูกเหยียดหยามตัวเอง คนเสื้อแดงเรียกตัวเองว่า “ไพร่” หรือก็คือ “สามัญชน” คล้ายๆ กับที่คนผิวดำอเมริกันถูกทำให้เป็นคนไม่มีสิทธิมีเสียง กลับมาใช้คำที่ดูถูกตัวเองว่า “นิกเกอร์”
แต่ในประเทศไทยนั้นไม่ได้มีประชาชนจำนวนมากมายที่มีความเหลื่อมล้ำต่ำสูงกันอย่างสุดขั้ว และก็ไม่มีประชาชนจำนวนมากมายนักที่ยังไม่ได้ชำระล้างความสกปรกอย่างที่กลชนชั้นนำคิด ชาวบ้านเสื้อแดงธรรมดาๆ บางส่วนจบการศึกษาระดับมัธยม มีรถปิ๊กอัพ และมีความคิดที่มีเหตุผลในการตั้งคำถามต่อเจ้าหน้าที่ส่วนกลาง
แม้ว่านโยบายของทักษิณ เช่น หลักประกันสุขภาพทั่วหน้า เงินกู้ชุมชน และอื่นๆ ได้มีส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง แต่ในปัจจุบัน การเคลื่อนไหวของเสื้อแดงเติบโตไปกว่าทักษิณ
สิ่งนี้กลายมาเป็นการเปลี่ยนแปลงความคาดหวังที่พุ่งสูงขึ้น และความคาดหวังหลักก็คือการผลักให้ชนชั้นนำกลับไปอยู่ในบทบาทที่เคยเป็นซึ่งดูเหมือนยังเป็นหนทางที่ยาวไกล และในวันนี้ดูเหมือนว่ายากจะหลีกเลี่ยงการนองเลือดบนท้องถนนของกรุงเทพ
นักสันติวิธี นักสิทธิมนุษยชน นักสื่อสารมวลชน และNGO พวกเขาไม่ใช่”ฆาตรกร” ไม่ใช่”ทรราชย์” ?
24 เมษายน 2553
รสนากับรวันดาโมเดล-รสนา โตสิตระกูล สว.กทม. อดีต NGO ระบุแกนนำเสื้อแดงเป็นผู้ก่อการร้าย มวลชนที่มาชุมนุมเป็นกลุ่มจัดตั้ง ใช้เนปาลโมเดลเปลี่ยนประเทศ มีสคริปต์ที่จะนำไปสู่สงครามประชาชน(ภาพข่าว:ASTVผู้จัดการ)
ณ เวลานี้ นายกรัฐมนตรีหุ่นเชิดของระบบอำมาตย์ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ประกาศชัดไม่เจรจากับคนเสื้อแดง
เท่ากับรัฐอภิสิทธิ์ ได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะ”ขอพื้นที่คืน”หรือ”ปราบปรามประชาชน”หรือพร้อม”สังหารประชาชนคนเสื้อแดง” นั่นเอง
ใช่หรือไม่ ?
รัฐอภิสิทธิ์ปิดประตูการเจรจา เท่ากับปิดประตูสันติภาพ นั่นคือปิดประตูการแก้ไขปัญหาอย่างสันติวิธีนั่นเอง .
ใช่หรือไม่? “นักสันติวิธี” “นักสิทธิมนุษยชน” ปากคาบคัมภีร์ทั้งหลาย
…………………….
นายอภิสิทธิ์ บอกกับสื่อมวลชนว่า ยุบสภาไม่ใช่ทางแก้ปัญหา ต้องฟังองค์กร กลุ่มอื่นๆด้วย ต้องแก้ปัญหาเชิงโครงสร้าง
ใช่หรือไม่ ? สถาบันพระปกเกล้า สภาพัฒนาการเมือง สถาบันพัฒนองค์กรชุมชน สภาองค์กรชุมชน คณะกรรมการประสานงานองค์กรพัฒนาเอกชน
ข้ออ้างของนายอภิสิทธิ์ ถึงองค์กร กลุ่มอื่นๆ มิใช่พวกท่านทั้งหลาย ไม่เกี่ยวกันเลย ?
การปฏิรูปประเทศไทย การแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้าง เป็นสิ่งเร่งด่วนกว่าการยุบสภา
การปฏิรูปประเทศไทย การแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้าง ต้องให้ระบอบอำมาตย์นำพา
การปฏิรูปประเทศไทย การแก้ไขปัญหาเชิงโครงสร้าง นายอภิสิทธิ์เห็นด้วยกับพวกท่าน พวกท่านปราดเปรื่องทางปัญญาโดยแท้
พวกท่านจึงเห็นว่า การยุบสภา ก็จะไม่แก้ไขปัญหาการเมืองแต่อย่างใด การเมืองต้องก้าวพ้นยุบสภา
เป็นเรื่องบังเอิญที่นายอภิสิทธิ์ เห็นด้วยกับพวกท่าน พวกท่านจึงต้องสนับสนุนรัฐอภิสิทธิ์ต่อไป
ใช่ไหม TPBS ?
…………………..
ใช่หรือไม่ ? สมาคมนักข่าวนักสื่อมวลชนทั้งหลาย
สื่อสารมวลชนทั้งหลาย พวกท่านเสนอข่าวสารอย่างเป็นกลาง เป็นอิสระ พวกท่านไม่ได้เข้าข้างรัฐอภิสิทธิ์สักนิดเดียว ผลประโยชน์ของพวกท่านไม่เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของรัฐอภิสิทธิ์ พวกท่านเป็นฐานันดรสี่ที่น่าเคารพยิ่งนัก
……………
นักสันติวิธี นักสิทธิมนุษยชน นักสื่อสารมวลชน และองค์กรพัฒนาเอกชน
พวกท่านทั้งหลาย ท่านเป็นผู้รักสันติ ผู้รักความยุติธรรม ผู้มีคุณธรรม และจริยธรรมประจำใจ
ท่านรู้ดีว่า ……
ณ เวลานี้ นายกรัฐมนตรีหุ่นเชิดของระบบอำมาตย์ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ประกาศชัดไม่เจรจากับคนเสื้อแดง เท่ากับรัฐอภิสิทธิ์ ได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะ”ขอพื้นที่คืน”หรือ”ปราบปรามประชาชน”หรือพร้อม”สังหารประชาชนคนเสื้อแดง” นั่นเอง
เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกท่าน อย่ามาโยงใยกับพวกท่าน
พวกท่านเป็นกลาง อิสระ ไม่เคยเลยแม้แต่กระเบียดนิ้วเดียวที่สนับสนุนรัฐอภิสิทธิ์
จงจำเอาไว้ จงจำเอาไว้ และจงจำเอาไว้
พวกท่านไม่ใช่คนชั่ว พวกท่านล้วนเป็นคนดี
พวกท่านไม่ใช่ฆาตรกร ไม่ใช่ทรราชย์ฆ่าประชาชนแน่นอน ไชโยๆๆๆๆๆๆ
พวกท่านไม่ใช่คนเลือดเย็น
อำมาตยาธิปไตย จงเจริญ ๆๆๆๆๆๆๆ
ศึกออกซ์ฟอร์ดอำมาตย์ และออกซ์ฟอร์ดแดง ระเบิดขี้นแล้วที่ออกซ์ฟอร์ด
Oxford Amart & Oxford Reds Fight Breaks Out at Oxford
April 22, 2010
by Frank, this blog political journalist
ที่มา – Thai Intelligent News
แปลและเรียบเรียง – แชพเตอร์ ๑๑
-------------------------------------------------------------------
กำลังเกิดความขัดแย้งอย่างรุนแรงระหว่างคนไทยซึ่งสำเร็จการศึกษามาจากออกซ์ฟอร์ด – ซึ่งรายชื่อของศิษย์เก่าของอภิสิทธิ์หล่นตกไปอยู่เกือบลำดับที่ ๑๐๐ กว่า – เกือบต่ำสุด
ศิษย์เก่าออกซ์ฟอร์ดคนหนึ่งบอกกับเราว่า คนไทยที่จบจากออกซ์ฟอร์ดกำลังไม่พอใจเป็นอย่างมากที่อภิสิทธิ์ทำตัวเองให้ตกต่ำจนชื่อเสียงตัวเองเกือบจะอยู่อันดับรั้งท้าย และทำให้ศิษย์เก่าออกซ์ฟอร์ดเสื้อแดงตีตื้นมาอยู่อันดับต้นๆแทน
ศิษย์เก่าคนไทยยังกล่าวต่ออีกว่า “ข่าวลือที่ว่า ออกซ์ฟอร์ดอาจขอให้อภิสิทธิ์คืนปริญญา หรือไม่ก็กลับไปเข้ารับการอบรมโปรแกรมเร่งรัดในด้านศีลธรรม และมนุษยธรรม”
การเคลื่อนไหวเกิดขึ้นหลังจากสื่อชั้นเยี่ยมของอังกฤษ เช่น ดิอิโคโนมิสต์ และไฟแนนเชียลไทม์ต่างเริ่มเขียนบทความวิจารณ์อภิสิทธิ์ในบทบรรณาธิการ – โดยเฉพาะเมื่อไม่กี่อาทิตย์มานี้ หลังจากการสั่งปราบผู้ประท้วงเสื้อแดง และเห็นการเสียชีวิตของพวกเสื้อแดงหลายคน
นพดล ปัทมะ อดีตรัฐมนตรีต่างประเทศ ซึ่งอภิสิทธิ์เคยกล่าวหาว่า ขายชาติไทยให้กับกัมพูชา เป็นหนึ่งในศิษย์เก่าออกซ์ฟอร์ด
Friday, April 23, 2010
เมื่อ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ถูกตั้งคำถาม...บทเรียนไฟใต้ถึงทางออกที่กรุงเทพฯ
MONDAY, 19 APRIL 2010 http://www.isranews.org/isranews/index.php?option=com_content&view=article&id=295:2010-04-19-04-53-58&catid=10:2009-11-15-11-15-01&Itemid=3 |
ทีมข่าวอิศรา โต๊ะข่าวภาคใต้ สถาบันอิศรา ปฏิเสธไม่ได้ว่าความรุนแรงกลางกรุงเทพฯในเหตุการณ์ 10 เมษาฯวิปโยค เกิดขึ้นหลังจากรัฐบาลประกาศยกระดับการชุมนุมของกลุ่มคนเสื้อแดงให้เป็น "สถานการณ์ฉุกเฉินที่มีความร้ายแรง" ภายใต้บังคับของพระราชกำหนด (พ.ร.ก.) การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ.2548 ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นก็บังคับใช้มาตรการตามพระราชบัญญัติการรักษาความมั่นคงภายในราชอาณาจักร พ.ศ.2551 หรือ "พ.ร.บ.ความมั่นคงฯ" อยู่แล้ว ทั้งในเขตกรุงเทพฯและจังหวัดปริมณฑล เป็นการประกาศท่ามกลางคำถามว่า สถานการณ์ ณ วันที่ 7 เม.ย.2553 ฉุกเฉินกว่าการชุมนุมในห้วงเกือบ 1 เดือนที่ผ่านมาอย่างไร? แต่สิ่งหนึ่งที่มิอาจปฏิเสธได้เช่นกันก็คือ การประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินย่อมเป็นการส่งสัญญาณจากรัฐว่า ความรุนแรงที่ทุกฝ่ายหวั่นกลัวกำลังใกล้เป็นจริงมากขึ้นทุกขณะ เพราะในมาตรา 15 แห่ง พ.ร.บ.ความมั่นคงฯ ระบุขอบเขตอำนาจของกฎหมายเอาไว้อย่างชัดเจนว่าจะใช้กฎหมายความมั่นคงได้ก็ต่อเมื่อ "...ในกรณีที่ปรากฏเหตุการณ์อันกระทบต่อความมั่นคงภายในราชอาณาจักร แต่ยังไม่มีความจำเป็นต้องประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินตามกฎหมายว่าด้วยการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน..." นั่นหมายถึง พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ มีความเข้มข้นกว่า พ.ร.บ.ความมั่นคงฯ และการประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินของรัฐบาล ก็คือการประกาศเพิ่มดีกรีความรุนแรงโดยฝ่ายรัฐเองที่จนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีคำตอบว่าทำไปเพื่ออะไร ยิ่งไปกว่านั้น หลังการประกาศ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ก็ไม่มีกรณีใดเลยที่ส่อแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลสามารถควบคุมสถานการณ์การชุมนุมได้มากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการออกหมายจับแกนนำผู้ชุมนุมรวม 24 คนในอีก 2 วันถัดมา เพราะถึงวันนี้ก็ยังจับใครไม่ได้เลย หรือการพยายามสลายการชุมนุมเมื่อวันที่ 10 เม.ย.ทว่าสุดท้ายก็เกิดการสูญเสียชีวิตขึ้น แม้แต่ฝ่ายทหารเอง หรือกระทั่งการออกหมายเรียกให้บุคคล 51 คนที่สงสัยว่าเกี่ยวข้องสนับสนุนกลุ่มคนเสื้อแดงทั้งทางตรงและทางอ้อมเข้ารายงานตัว ซึ่งก็มีบางส่วนเพิกเฉย ไม่นำพา และไม่กลัว แต่รัฐบาลก็ดูจะไม่สนใจ และเดินหน้าบังคับใช้กฎหมายต่อไป ภายใต้วาทกรรม "ก่อการร้าย" ที่ยิ่งหนุนเสริมให้สถานการณ์ยิ่งตึงเครียด ที่น่าวิตกก็คือ รัฐบาลใช้อำนาจตาม พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ แก้ไขปัญหาความไม่สงบในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้มาแล้วเกือบ 5 ปีเต็ม คือตั้งแต่เดือน ก.ค.2548 และต่ออายุทุกๆ 3 เดือนมาแล้ว 19 ครั้ง ออกหมายเชิญตัวบุคคลไปแล้ว 3,935 หมาย (ข้อมูลเมื่อสิ้นปี 2552) แต่สถานการณ์ในภาคใต้ก็ยังไม่ใกล้เคียงกับความสงบ ยิ่งปิดล้อม ตรวจค้น จับกุม ดูจะยิ่งสร้างปัญหาตามมาไม่รู้จบ! คำถามที่แหลมคม ณ วันนี้ก็คือ การใช้อำนาจลักษณะเดียวกันจากกฎหมายฉบับเดียวกัน ภายใต้ปัญหาที่มีรากฐานจากความคิดเห็นแตกต่างทางการเมืองคล้ายๆ กัน จะสำเร็จลงได้อย่างไร? พล.ท.ดร.พีระพงษ์ มานะกิจ ที่ปรึกษาสำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม มองว่า รัฐบาลต้องดูให้ออกว่าเบื้องลึกและเนื้อแท้จริงๆ ของปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นปัญหาทางการเมือง ฉะนั้นต้องแก้ด้วยการเมือง ไม่ใช่แก้ด้วยการบังคับใช้กฎหมายแต่เพียงด้านเดียว "กฎหมายมีความร้ายแรงพอๆ กับอาวุธ ฉะนั้นการแก้ไขด้วยกฎหมายจึงไม่ได้ผล ยิ่งมีคนตายไปแล้ว การพยายามใช้กฎหมายจะยิ่งทำให้สถานการณ์หนักหนามากขึ้นไปอีก เท่ากับการราดน้ำมันลงบนกองไฟ รัฐบาลต้องยอมรับว่าถึงวันนี้รัฐบาลพ่ายแพ้ทางยุทธศาสตร์ จึงต้องแก้ปัญหาด้วยการเมือง ไม่ใช่ยิ่งเพิ่มความเข้มของการบังคับใช้กฎหมาย เพราะจะยิ่งสุ่มเสี่ยงทำให้เกิดความรุนแรง" พล.ท.ดร.พีระพงษ์ ชี้ว่า จริงๆ แล้วปัญหาภาคใต้กับปัญหาการชุมนุมในกรุงเทพฯขณะนี้มีความคล้ายคลึงกัน คือมีรากฐานของปัญหามาจากเรื่องการเมือง ซึ่งแก้ด้วยกฎหมายอย่างเดียวไม่ได้ "ถ้าคิดกันอย่างนี้ ต่อไปสถานการณ์ในกรุงเทพฯจะเป็นเหมือนภาคใต้ คือทุกอย่างจะลงใต้ดินหมด อย่าลืมว่าภาคใต้แค่ 3 จังหวัดคุณยังแก้ไม่ได้เลย แล้วนี่ขยายไป 10 กว่าจังหวัดหรือ 20 จังหวัด คุณจะแก้ได้อย่างไร" พล.ท.ดร.พีระพงษ์ ตั้งคำถาม เขาบอกด้วยว่า ทางออกที่ถูกต้องเหมาะสมที่สุดคือแก้การเมืองด้วยการเมือง รัฐบาลต้องเปิดการเจรจา รับฟัง และคลี่คลายปัญหาไปพร้อมๆ กันทุกมิติ แต่ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าจะละเลยการกระทำที่ผิดกฎหมาย เพราะเหตุการณ์ในส่วนนั้นก็ต้องจัดการไปตามกระบวนการยุติธรรม แต่ไม่ใช่รัฐพยายามใช้กฎหมายบังคับให้อีกฝ่ายหนึ่งยอมแพ้ หรือกล่าวหาอีกฝ่ายเป็น "ผู้ก่อการร้าย" ซึ่งจะยิ่งเพิ่มความเกลียดชัง รศ.ดร.มารค ตามไท ผู้อำนวยการสถาบันศาสนาวัฒนธรรมและสันติภาพ มหาวิทยาลัยพายัพ เพิ่งบรรยายในหัวข้อ "สันติวิธีในสังคมไทย : การรับรู้และความเข้าใจ" ในหลักสูตรการเสริมสร้างสังคมสันติสุข รุ่นที่ 2 ที่สถาบันพระปกเกล้า เมื่อวันที่ 8 เม.ย.ที่ผ่านมา ระบุว่า แม้กฎหมายจะเป็นกลไกของรัฐในการรักษาความสงบเรียบร้อย แต่การบังคับใช้กฎหมายกับคนจำนวนเรือนหมื่นเรือนแสน ซึ่งอาจคิดเป็นแค่ 1% ของประชากรในประเทศ รัฐจะทำอะไรไม่ได้เลย "ไม่ว่าจะกฎหมายความมั่นคงฯ หรือ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ จริงๆ มันใช้ไม่ได้กับคนจำนวนมากๆ" รศ.ดร.มารค ยังบอกด้วยว่า สันติวิธีในแบบ Conflict Transformation คือการแปรเปลี่ยนรากเหง้าของความขัดแย้งเพื่อให้เกิดการแก้ไขปัญหาอย่างยั่งยืน เป็นวิธีการที่ถูกต้องที่สุด แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่ก็ท้าทายสังคมไทย "วิธีการนี้กำลังท้าทายคนในวงการสันติวิธีและสังคมไทย เราต้องขุดไปถึงรากของปัญหาความขัดแย้ง ซึ่งต้องยอมรับว่าเป็นวิธีการที่ยาก เพราะคนส่วนใหญ่ไม่อยากจ่ายต้นทุนสูง ใช้ความรุนแรงง่ายกว่า แต่มันไม่ยั่งยืนและจะสร้างปัญหาตามมา ฉะนั้นสังคมต้องพร้อมที่จะเปลี่ยน โจทย์ของสังคมไทยวันนี้คือน่าจะเริ่มต้นยอมรับความจริง และเปลี่ยนในสิ่งที่ควรเปลี่ยนหรือไม่ เพื่ออยู่ร่วมกันอย่างสันติสุข" สอดคล้องกับ ผศ.อับดุลเลาะ อับรู นักวิชาการจากวิทยาลัยอิสลามศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี (ม.อ.ปัตตานี) ที่มองว่า หลังจากรัฐบาลประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ จนเกิดความรุนแรงเมื่อวันที่ 10 เม.ย. ปรากฏว่าจนถึงขณะนี้กลุ่มคนเสื้อแดงก็ยังคงประท้วงอยู่ กลายเป็นเสื้อแดงคุมเกม แทบไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลยจากการใช้ พ.ร.ก. คำถามกลับกลายไปอยู่ทางฝั่งรัฐบาลที่กำลังโยนความผิดจากปฏิบัติการเมื่อวันที่ 10 เม.ย.ไปให้ "คนเสื้อดำ" หรือ "มือที่สาม" "วิธีของรัฐคือพยายามทำให้ประชาชนมองว่าแดงไม่เกี่ยว รัฐไม่เกี่ยว รัฐดีหมด แดงดีหมด เพราะฉะนั้นต้องไปเอาผิดที่เสื้อดำหรือมือที่สาม แต่ก็บอกว่าเสื้อดำมีความสัมพันธ์กับแดง รัฐพยายามให้คนเกลียดดำและเกลียดแดง นี่คือการแย่งชิงมวลชน แต่ไม่เคยมีใครพูดถึงเลยว่าการส่งทหารเข้าไป อะไรจะเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์ฉุกเฉิน ประวัติศาสตร์ก็บอกตลอดว่าการส่งทหารเข้าไปในสถานการณ์วิกฤติแบบนี้ผลจะเป็นอย่างไร" ในความเห็นของ ผศ.อับดุลเลาะ เขามองว่ารัฐบาลมิอาจปฏิเสธความรับผิดชอบได้ “ในครอบครัวของเรา เมื่อเกิดอะไรไม่ดี หัวหน้าครอบครัวต้องรับผิดชอบ เหมือนกับในระดับประเทศ รัฐบาลก็ต้องรับผิดชอบ แต่นี่รัฐบาลไม่เคยคิดที่จะรับผิดชอบอะไรเลย เมื่อรัฐบาลมองว่าไม่ใช่ความผิดของตน แต่เป็นความผิดของเสื้อดำ และดำก็ไปอยู่กินกับแดงด้วย จึงเหมือนเป็นการปัดความรับผิดชอบ แต่ลืมนึกไปว่าในภาวการณ์ฉุกเฉิน กติกาแบบนี้ รัฐบาลปล่อยทหารออกมา และได้มองข้ามในสิ่งที่ตัวเองทำ” ผศ.อับดุลเลาะ ชี้ว่า ทางออกในขณะนี้ต้องใช้วิธีนอกตำรามาผ่าทางตัน "หลายฝ่ายพยายามออกมาบอกว่าให้ทุกฝ่ายถอย ถามว่าใครจะถอย การเสนอทางออกเพื่อแก้ปัญหาวิกฤติเช่นนี้ ต้องลำดับความสำคัญของเรื่อง และแสดงให้เห็นว่าการประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ไม่ประสบผลสำเร็จ แต่กลับส่งผลกระทบทำให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงมาก ซึ่งรัฐบาลไม่อาจปฏิเสธความรับผิดชอบ เราต้องมองวิกฤติเพื่อคลี่คลาย ไม่ใช่แก้ไขแบบปกติตามตำรา" และทางออกนอกตำราก็คือยุบสภาเลือกตั้งใหม่ ซึ่งไม่ใช่การยอมทำตามข้อเรียกร้องของ “คนเสื้อแดง” แต่เป็นการคลี่คลายวิกฤติเฉพาะหน้าให้ยุติลง “ไม่ใช่ว่ารัฐบาลต้องปฏิบัติตามเขา แต่เป็นความรับผิดชอบทางสังคม ฉะนั้นให้ลำดับเรื่องไปเลย เสนอเรื่องไปที่สภา ลำดับว่าอะไรก่อนอะไรหลัง น่าจะพอฟังได้ แดงก็คงจะฟังได้ สมมติว่านำประเด็นต่างๆ ไปพูดในสภา จะแก้กฎหมายบางมาตรา แก้รัฐธรรมนูญบางมาตรา แก้ให้เร็วที่สุด เสร็จแล้วยุบสภา แล้วค่อยไปจัดการเรืองอื่น อย่างนี้น่าจะพอไปได้ ไม่ใช่มาพูดว่าเลือกตั้งใหม่เดี๋ยวแดงมาอีก เดี๋ยวเหลืองออกมา นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต เพราะถ้าคิดแก้ทุกอย่างให้สงบมันต้องใช้เวลานานมาก สถานการณ์วิกฤติไม่มีทางที่จะเกิดสันติสุขเร็วๆ ได้ เมื่อประชาชนนับแสนมา เราต้องการให้เขากลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว จึงต้องหาทางออกตรงนี้ก่อน” “เรื่องนี้เป็นปัญหาการเมือง ต้องแก้ด้วยการเมือง คือให้สภาได้ทำงาน ส่วนการบังคับใช้กฎหมายนั้น ปัญหามันมีตัวแปรเยอะจนทำให้กฎหมายใช้ไม่ได้ สังคมเองก็เรรวน ต้องยอมรับว่าทหารเองไม่อยากไปทำอย่างนั้น (การสลายการชุมนุมจนเกิดเหตุการณ์ปะทะกันเมื่อวันที่ 10 เม.ย.) แต่มีกฎหมายไปบีบบังคับให้ทหารทำ เช่นเดียวกับเรื่องสองมาตรฐาน ฝ่ายรัฐบอกว่าไม่ใช่ แต่มันค้านสายตาคนดู” “ปัญหาภาคใต้เล็กน้อยหากไปเทียบกับการชุมนุมที่กรุงเทพฯ แต่มันจะย้อนกลับมาที่ภาคใต้ การที่เสื้อแดงประท้วงที่กรุงเทพฯ ถ้าเกิดที่ปัตตานี แล้วอาศัยฐานคิดเช่นนี้มาเป็นประสบการณ์ สังคมประเทศไทยจะเป็นอย่างไร บ้านเมืองเรามันถลำลึกจนเกิดความขัดแย้งทางจิตใจ ฉะนั้นหากจะแก้ปัญหาก็อย่าไปยอกย้อน” ผศ.อับดุลเลาะ กล่าว ถึงที่สุดแล้วการยึดหลัก “นิติรัฐ” ที่พูดๆ กันนั้น ไม่ควรมองกันแค่การบังคับให้ทุกอย่างในรัฐเป็นไปตามกฎหมาย แต่ต้องมองถึงเจตนารมณ์ของการบังคับใช้กฎหมายที่ต้องเป็นธรรม อันหมายถึง“หลักนิติธรรม” ด้วย เพราะทุกปัญหาไม่ใช่แก้ได้ด้วยกฎหมายอย่างเดียวเท่านั้น...โดยเฉพาะปัญหาทางการเมือง!
-------------------------------------------------------------- บรรยายภาพ : 1 พล.ท.ดร.พีระพงษ์ มานะกิจ 2 รศ.ดร.มารค ตามไท 3 ผศ.อับดุลเลาะ อับรู |